Barzani resmi davetle geldi.

Ağabeylerini karşıladı bizimkiler.

Dün postal yalayıcılar olarak vasfedilenler bu gün devlet başkanı sıfatıyla karşılandı.

Ağabey iltifatlarıyla.

Reisicumhurla görüştü.

Başvekille görüştü.

Dış düşleri bakanıyla görüştü.

Çook şeyler görüştüler.

Ne işi varmış, demeyin.

Çok işi varmış.

PKK ile başlatılan açılımın devam etmesini söylemeye gelmiş.

Başka mı?

Bu işi mecliste çözün dmeye gelmiş.

Terörle hakların alınamayacağını demeye gelmiş.

Daha başka mı?

Kandil’i vurmakla bu işin çözülmeyeceğini.

Anlaşarak bu işin halledilmesini istiyormuş.

Daha daha başka mı?

Peşmergelere umut bağlayan hükümete tembih etmeye gelmiş.

Bizden size hayır yok, demiş.

Biz sizinle bir olup PKK lılarla savaşamayız, demiş.

Daha daha daha başka mı?

Dün bizden bir tek Kürt kedisi bile alamazsınız demişti ya.

Şimdi de, bizden bir tane Kürt iti alamazsınız, demeye gelmiş.

Yani?

Kandildeki itlere dokunmayın.

Onları vurmayın.

Onlarla anlaşın ve bizden onları rahatsız eden bir icraat beklemeyin.

Biz size bir tane bile it vermeyiz, demeye gelmiş.

Bu kadar nümayiş.

Bu kadar taltif.

Bu kadar heyecanla bekleyişin sebebi bu mu?

Ne sandınız ya?

Daha alışamadınız mı?

Sıfır sorun heyecanını yaşamamış gibi konuşuyorsunuz.

Ermeni meselesini çözmek için canlı yayınlarla beklediğiniz geceleri ne çabuk unuttunuz?

Ağabeyleri de “Bir tek bile it vermeyiz” dedi ve gittiiiii.