Arkeologlar, Lübnan'da yapılan kazılarda iki bin yıl öncesine uzanan dev bir taş blok buldu. Baalbek taş ocağında çıkarılan antik parçanın bugüne kadar bulunan insan eliyle oyulmuş en büyük taş parçası olduğuna inanılıyor.
Roma döneminde Heliopolis adını taşıyan antik kentin sınırları içinde bulunan taş, 19.6 metre uzunluğunda ve 6 metre genişliğinde. Yüksekliği ise 5.5 metre olan taşın ağırlığı yaklaşık 1.650 ton.
Arkeologlar, Roma İmparatorluğu'nun en büyük tapınaklarından birine ev sahipliği yapmış olan Baalbek'deki kazı alanında iki dev antik yapının daha bulunduğunu belirtti. Yapı taşı olarak kullanılan parçalardan birinin ağırlığı 1240; 'Hajjar al-Hibla' yani 'Hamile Kadının Taşı' anlamına gelen diğeri ise 1000 ton ağırlığında.
Discovery News'te yer alan bilgiye göre, üçüncü ve en son keşfedilen dev parça, Hajjar al-Hibla'nın altında bulundu. Alman Arkeoloji Enstitüsü'nden yapılan açıklamada, 'yapı taşının kullanılacağı yere taşındıktan sonra hemen kullanılmak üzere hazırlandığı ve işçiliğinin bitmiş olduğu' ifade edildi.
Geçmişteki inşaat yöntemlerine ışık tutabilir
Roma döneminde M.Ö 27 yılında Baalbek'de başladığı düşünülen üç büyük ve birçok küçük tapınak inşaatının, M.S 2'nci yüzyıla kadar sürdüğü düşünülüyor. Alman Arkeoloji Enstitüsü'nün dahil olduğu Baalbek Projesi'nde başı çeken yerel yetkililerden Jeanine Abdul Massih'in başında olduğu kazılar, antik dönemlerdeki dev yapı bloklarının nasıl taşındığı ve kullanıldığı konusunda bilgiler sunacak.
Arkeologlar, inşa edilen eserlerden biri olan Jüpiter Tapınağı için 20 metre uzunluğunda taş blokların kullanıldığını belirtirken, günümüzde tapınaktan geriye altı sütun ve 27 dev kireçtaşı blok kalmış durumda. Tabanı oluşturan ve 'Trilithon' adı verilen üç taşın her biri 1000 ton ağırlığında.
M.Ö 334 yılında Büyük İskender'in kurduğu Heliopolis'teki dev taşların nasıl yapıldığı ve taşındıkları halen kesin olarak bilinmiyor. Arkeologlar, taş bloklar sayesinde geçmişin mimarisi ve inşaat yöntemleri hakkında yeni bilgiler elde etmeyi umuyor. Örneğin, Hajjar al-Hibla'nın taş kalitesinin beğenilmediği için taş ocağında bırakıldığı çünkü taşındığı esnada çatlayabileceğinden endişe edildiği düşünülüyor.
