İsimlerini vermek istemeyen bağımlıların kendilerine koyduğu rumuzlarla kendi ağızlarından hikâyeleri:
Melike K. (16): “11 yaşındayken arkadaşımla okul bahçesinde bir jelâtin içerisine sarılı un gibi bir şey bulduk. O sırada okul kenarında bekleyen biri bizi yanına çağırdı.
“Bu enerji verir, güzel şeyler düşünmenizi sağlar. Size nasıl kullanacağınızı göstereyim” dedi. Ertesi gün de aynısından getirdi. Üçüncü gün biz gidip istedik. Eroin olduğu ortaya çıktı. Durumu ailelerimiz öğrendi. Beni okuldan aldılar. Ailemin çabasına rağmen bırakamadım.
13 yaşında evden kaçtım. Birçok erkek ile birlikte oldum. Çocuk İzleme Merkezine gönderdiler, aynı gün kaçtım. Bir dönem satıcıların evinde temizlikçilik de yaptım.”
Metehan O. (26): "Daha önce sigara dahi içmiyordum. Uyuşturucu ile ilk olarak askerdeki arkadaşlarım vasıtasıyla tanıştım. Esrar içtik. Sivile döndüğümde esrar kullanmaya devam ettim. Bir arkadaşımızın askere gideceği toplantıda jelatin üzerinde eroini eritip, dumanını çektik. Ertesi gün de aynı kadro ile buluştuk.
Samimi olduğum bir arkadaşım “Bu diğerlerinden farklı. Buna para yetiştiremeyiz. Bundan kurtulmaya bakalım” dedi. Kendisi internetten tedavi yollarını aradı ben ise bu kişilerle görüşerek temin etmeye devam ettim. Önceleri satılan bölgelere gitmekten çekiniyordum. 60 TL'lik eroini, giden şahısların benzini de karşılayarak 150 ila 200 TL'ye getirtiyordum.
Para yetiştiremeyince kendim gidip almaya başladım. O an gözüm ne polisi ne de başka bir şeyi görüyordu. Para yetmeyince ailemin cep telefonlarını, PS oyun konsolunu sattım. Durumu ailemin fark etmesiyle son üç aydır dışarıdan temin ettiğim suboxon sayesinde bu maddeden arındım. Ancak birinin içtiğini görsem karşı koyabilir miyim bilmiyorum.”
Dağhan B. (27): “Altı yıldır kullanıyorum. Son 3 yıldır tedavi görüp bırakmaya çalışıyorum. Ailem beni altı ay yatılı özel hastaneye verdi. Bırakmam için birçok vaatte bulundu. AMATEM'e gönderdi. Burada tanıdığım üç beş kişi ile taksi tutup gittik, elimizdeki hapları eroine dönüştürüp içtik. Bir defasında nakit para bulamadım. Satıcıların çoğunluğu kadın.
Evden aldığım düdüklü tencereyi götürdüm “bu olur mu teyze” dedim. O da kabul etti. Sonraki zamanlar evde ne varsa taşıdım. Bazen dört ay kullanmadığım oluyor. Sonra bir kez denesem başa sarıyorum. Bırakmak istiyorum ama elimde de olmuyor. Ben de kendimi tanımıyorum. Şimdiki bende karakter yok. Para bulup, içmek için denemediğim sahtekârlık, söylemediğim yalan kalmıyor.”
Selin K.A (22): "İlk olarak erkek arkadaşım bana verdi. Her buluşmamız da birlikte bu maddeyi alıyorduk. Evlenmeyi de düşünüyorduk. Zamanla aramızda hiçbir şey kalmadı, çünkü hepsinin önüne madde geçti. Sabahları aklınıza gelen ilk şey 'bugün maddeyi nasıl temin edebilirim' oluyor.
Etkisi bende sekiz saat kalıyor. Önceleri uyuşturup, keyif veriyor ancak bu zamanla acıya dönüşüyor. Dişleriniz ve bacaklarınız birbirine değiyor. Bunu önlemek için bazen dişlerimizin arka kısmına, katladığımız kâğıtları yerleştiriyoruz. Bu kez amaç sadece acıları dindirmek için temin etmek oluyor.”
Yılmaz.M (24): “Bir defasında parasız kaldım. Öğretmenler günüydü. Anneme öğrencileri bir mikser almışlardı. İçerisinde fişi de duruyordu. Ben de fişin üzerinden aldığı adresi buldum.
Götürüp “Evimiz de aynısından var. Annem öğrencilerinin hediyesini geri vermekten çekinmiş. Mümkünse iade etmek istiyoruz deyip, parasını aldım. Tabii aldığım gibi parayı kokaine yatırdım."
