Çok çabuk kırılıyoruz. Maç 1-1. İhtiyaç olan sadece  1 gol. Liverpool maçından farklı değil. Ama tribünlerde umutsuzluk çok.

Mırıldanmalar, homurdanmalar başlıyor. Bu, 24 yaş ortalamalı bir takımı etkiler. Etkiliyor da... Takımın en tecrübelilerinden Tolga’nın yaptığı büyük hatayla gelen golden sonra daha da fazla etkiliyor.

Halbuki takımın en zayıf zinciri Motta’nın şahane vuruşuyla gelmiş bir gol var. Her şeye, temposuzluğa, oyunu ele alamamalarına rağmen... Uzatma, bir gol uzakta.

Tribünlerin bu yaptığı yanlış, nereden baksanız çok yanlış. Bilic’in 4-4-2’si bir sistem tercihi değil, oyuncu tercihi.

Önde kompakt oyuna uygun bir 10 numarası olmayışından. Ancak oyunu enine genişletememek, Mustafa ve Demba Ba’nın sırtı dönük oyunda stoperlerin kontrolünde kalışı bunun avantajını kullanmamızı engelledi.

Brugge hak etti

Golün ardından gelen sıkıntı ise 4-4-2’yle kontrol oyunu sağlamanın zorluğuydu. Beşiktaş, 3 orta  sahayla dahi skoru korumakta zorluk çeken bir ekip. 1.92’lik De Sutter dahi deparlarda stoperlere fark atıyorsa bu, kontrosüzlüğün yarattığı bir diğer büyük sorun nedeniyle oluyor işte.

Bir degajın dönüşünde tek pasla gol bulmaları da bundan. Tolga’nın, Cenk’in sakatlığında (ama 18’de) geri dönüşünde yaşadığı şanssızlıkla birlikte bu ‘son’ oldu. Zorunluluktan da olsa 4-4-2’nin üretimi, yarattığı risklerin yanında göze alınamaz bir seviyedeydi. Club Brugge hak etti.