Abim hep benden biraz önde koşturarak ilerledi. Beş yaşında ilkokula gitti. Ortaokulu liseyi kayıpsız bitirdi.Hemen Çukurova Makine Mühendisliği'ni kazandı. İki sene üst üste 85 ortalama tutturup İTÜ Makine'ye geçti. Arkasından işletme yükseğini yaptı. Üniversiteyi bitirir bitirmez babamla ekonomik bağını kesti. Asteğmen olarak uzun dönem askerliğini tamamladı. İstanbul'da işini buldu, evini tuttu.
Böyle bir örnek abidesi... Ben biraz daha hayta çıktım. Artist oldum da sonradan açığı kapattım. Teyzemin yanında Ankara'da okurken başarılı bir öğrenciydim. Hatta başarılıyım diye İncirli'den alıp Deneme Lisesi'ne gönderdiler. Ortaokulda hep takdir getiriyordum. Deneme'de işler tersine gitmeye başladı. Lise sondayken arkadaşlar 'ODTÜ İnşaat'a ya da İTÜ Makine'ye girersem babam araba alacak' falan derlerdi. Ben de 'eğer üniversiteye giremezsem babam bana yeni traktör alacak' dedim...
İlk sene sınavı kazanamadım. Beni oyunculuğa hazırlayan fiziksel altyapıyı o döneme borçluyum. Çuvallarla falan, Rocky gibi 'acı yok' duygusuyla... Omuzlarımın genişlemesi falan sağolsun hep ondandır. Çiftçilik yapmamam gerektiğini zaten biliyordum ama o sene sayesinde çok net bir şekilde anladım.
-Ajansa ilk kaydolduğum da 'Soyadını değiştir, bu isimle manken olmaz' demişlerdi.. Sinema kariyer, dizi ekonomidir... Yazı Tura benim için baş tacıdır yaptığım işler arasında. Onu ayrı severim. Başka bir gerçekliği, başka bir derdi var. Kişisel gelişimime ve kariyerime katkısı açısından yeri çok özel.
Bir sohbetimizde Ajda Pekkan bana şunu söylemişti: İnsan starsa stardır. Ne kaçabilirsin, ne göçebilrisin. Ortalıktan kaybolursun, 10 sene görünmezsin, sonra çıkar bir şarkı söylersin yıldızın yine parlar. İnsanın kumaşında o varsa vardır, yoksa yoktur...
www.istanbulhaber.com
