Okuma rutini var Fırat’ın. Yatmadan önce mutlaka okuyor. Koleksiyon yapma ya da ilk baskı yakalama derdi yok ama Ankara yıllarından edindiği bir sahaf alışkanlığı da var. “Maymun iştahlı mısın” diye soruyorum, hınzırca gülüyor, tereddüt etmeden “Evet” diyor. “Bir kitap okuyorsun ama sıkıldın, bırakır mısın” diye soruyorum “Hayır, inatçıyım, bir şekilde bitiririm” diyor.
SEFİLLER'İ 3 KERE OKUMUŞ
Üç kere okumuş Sefiller’i, yakında da dördüncü okumasını yapacak. Sebebini soruyorum, şöyle yanıtlıyor: “Sebebi o karakterlerin hepsiyle ayrı ayrı özdeşlik kurmam. İlk okuduğumda birini haklı görmek, öbüründe ‘Çalmak ne acaba? Çalmak da bir saçmaymış. Mülkiyet ne?’ sorularını sorduğum, gitgide gelişen başka bir akıl oldu Sefiller okumalarımda. Victor Hugo’nun benim hayatımda da ayrı bir yeri vardır. ‘Nasıl böyle oldu acaba’ derim. Her okumada başka bir şey anladığın, çok karmaşık bir kurgusu olmayan, basit kurgulu bir romandır aslında.”
PEKİ KİMLERİ OKUYOR?
Georges Perec’in Yaşam Kullanma Kılavuzu, Lorca’nın tüm şiirleri, Marquez’in tüm kitapları, Zülfü Livaneli’nin tarihsel süreçleri anlattığı romanları, Sabahattin Ali’nin Kuyucaklı Yusuf’u ve Kürk Mantolu Madonna’sı, Murathan Mungan’ın tüm yazdıklarını, Emile Zola’nın Therese Raquin’i, Ursula K. Le Guin’in Mülksüzler’i, Herman Hesse, Charles Bukowski, Leylâ Erbil, Latife Tekin, Emrah Serbes, Yalçın Tosun… Listelesek uzar da uzar… Arada Orhan Pamuk kitaplarını sayıyor. Sıra Kar’a geliyor, “Bundan acayip film olur demiştim okuduğumda” diyor… Laf lafı açıyor, yeniden okumalara geliyoruz ve Sefiller’de duruyoruz.
