7 Ocak Çarşamba günü Fransa tarihine "Kara gün" olarak geçti. Le Monde gibi ülkenin en büyük gazeteleri de dahil birçok basın organı, yaşananları "Fransa'nın 11 Eylül'ü" diye nitelendiriyor. Kelimenin tam anlamıyla tüm ülke şokta. Ancak bir kişi var ki onun hislerini tarif etmesinin imkanı yok. Maskeli ve kalaşnikoflu saldırganların bastığı Charlie Hebdo'nun haftalık yazı işleri toplantısından kurtulan, derginin röportajcısı 48 yaşındaki Laurent Leger.
Daha önce Le Parisien gazetesinde çalışan Leger, yaşadıklarını yine aynı grubun bir başka yayın organı olan Aujourd'hui en France gazetesine anlattı. Güçlükle konuşabilen Leger, o anları şöyle anlattı:
"Senenin ilk yazı işleri toplantısıydı. Herkesin keyfi yerindeydi, kimileri tatilden yeni dönmüştü. Michel Houellebecq’in son kitabıyla ilgili ateşli bir tartışmanın ortasındaydık. Her zamanki gibi sessiz duran Cabu, kitabın onu hayal kırıklığına uğrattığını söylüyordu. Philippe Lançon ise tam aksine güzel bir kitap diyordu.
Toplantı bitmek üzereyken dışarıdan patlama sesleri duyduk ama pek ilgi göstermedik. Hemen sonrasında toplantı odasının kapısı sert bir şekilde açıldı. Polis veya jandarmaların kullandığı gibi kiyafetlerle simsiyah giyinmiş bir adam arkamda belirdi. Sırtım kapıya dönük oturuyordum. Arkama döndüm, iri yapılıydı ve elinde silah vardı. O an hepimiz bunun bir şaka olduğunu sandık. Sonra koridordan gelen yoğun barut kokusunu fark edince bunun bir şaka olmadığını anladık.
Kurşun geçirmez yelekli ve siyah giyimli adam hemen ateş etmeye başladı. Hemen önündeydim ve nasıl yaptığımı bilmediğim bir şekilde kendimi geriye attım, köşedeki dolapla hemen yanındaki bir başka masanın oraya sığındım. Yere yatmıştım. Şans eseri beni görmedi."
Bundan sonra yaşanan adeta savaş sahnesinin detaylarından bahsetmek istemeyen gazeteci, güçlükle şöyle devam etti:
"Gördüğüm şeyleri tarif etmem mümkün değil. Öyle büyük yetenekler gitti ki... Toplantı masası büyük olduğu için saldırgan odanın içinde dolanamadı ve sağ kalanları fark edemedi. Toplantı odasından çıktıktan sonra koridora gitti. Çıktıktan sonra odadaki o sessizliği unutamıyorum. Berbat bir sessizlik... Kaskatı kesilmiştim, sanki donup kalmıştım, o köşede taş gibi olmuştum. Bu sayede hayatta kaldığım kesin ancak tüm bunlar sanki gerçek değil gibi...
Odadan çıktıktan sonra koridorda korku içinde bir kadınla karşılaştı ve 'Biz kadınları öldürmeyiz' dediğini duydum. Oysa toplantı odasında öldürdüklerinden biri kadındı, Elsa Cayat isimli bir arkadaşımızdı. Ardından bir süre daha silah sesleri duyduk.
"Koridora çıktık, herkes bir diğerini kaldırmaya çalışıyordu. Bazıları için yapılacak hiçbir şey kalmamıştı. Kimse olanlara inanamıyordu. İşyerimiz bir olay mahaline dönmüştü. Paris'in göbeğinde, dünyevi konuları tartıştığımız bir yazı işleri toplantısının ortasında böyle bir şeyin olmasına kimse inanamıyordu. Barbarlık Suriye'de sanıyorduk ama bizi Paris'in göbeğinde yakaladı. Geçmişte aldığımız tüm tehditlerle karşı karşıya gelmiştik."
Laurent Gerer, yaşadıkları travmayla başa çıkmak için Charlie Hebdo'nun gelecek sayısını hazırlıyor. "Bundan kurtulmak için her şeyi yapacağız ama artık aramızda olmayanlar var. Çizerlerimiz, gazetenin ruhu artık aramızda değil" diyen Gerer, oldukça zor bir dönem geçirse de saldırının sorumluluğunu Müslümanlara yıkmayı reddederek "Bunun bir inançla ilgisi yok, bu bir terörist olay" diyor. (Hürriyet)
