Birçok konuşmacının katıldığı seminerlerde Polonyalı yönetmen Krzyszof Zanussi da yer aldı. Konferansta ünlü Azeri oyunları da sergilendi. Azer Pasha Nematov yönetmenliğinde sahnelenen dram “Şah Kaçar” büyük beğeni topladı.

Rus tiyatro yönetmeni Mikhail Safronov düşüncelerini şu sözlerle aktardı:
“Tiyatronun en büyük devrimi seyirciyle ortak bir dil arayışıdır. Oyunlarımızı internet üzerinden de yayınlıyoruz ancak sahnedeyken izleyiciyle kurulan göz kontağının yerini hiç bir şey tutmaz.”

Bakü Uluslararası Tiyatro Konferansı’nın ana konusu, bu sanat dalının günümüzdeki önemi ve yeni dünya düzenine adapte olup olmadığıydı. Güney Afrika ASSITEJ Uluslararası Çocuk ve Gençlik Tiyatroları Birliği Yönetim Kurulu Başkanı Yvette Hardie, tiyatroda kültürel çeşitliliğin öneminden bahsetti:
“Günümüz dünyasında tedirgin olacağımız o kadar olay yaşanıyor ki. Düşünme tarzında farklılıklar ortaya çıkıyor. Fazlasıyla yabancı düşmanlığı mevcut. Bu durum da çocukların ve gençlerin farklı kültürleri tanımasını zaruri hale getiriyor. Onlar dünyanın farklılıklarını keşfedecekler.”

Peki ama Azerbaycan tiyatrosu? “Leyla ile Mecnun” ile başlayan opera serüveniyle ülke sanata verdiği önemle tanınıyor. 1991 yılında kazandıkları bağımsızlıkla Azeri halkı öz kimliklerini sahneye taşıyabiliyor mu?

Soruya tiyatro eleştirmeni Aydın Talibzada bağımsız tiyatrolarla örnek verdi:
“Bağımsız tiyatrolar finansman sorunu yaşıyorlar ve bütçe bulamıyorlar çünkü seyirci bu tip tiyatrolara pek rağbet etmiyor. Bu da bağımsız tiyatroların kapanmasına neden oluyor.”

Polonyalı yönetmen Krzyszof Zanussi ise: “Çünkü her şey güç odaklı. Devlet sevdikleri tiyatrolara ödenek sağlıyor. Elbette bu tiyatrolar devletin sesini yansıtmalı” sözleriyle madalyonun diğer yüzünü gösterdi.

Tiyatro her şartta eğlencenin ötesinde izleyicisine politikadan sosyal konulara bambaşka bir vizyon sunuyor. Oyun yazarları da günümüz konularını büyük bir iştahla sahneye taşıyor.